24 dec 2016
week 184: 16 t/m 22 december
Op 16 december heeft Laura het goed gedaan op de Peuterspeelzaal! Ik heb de huisarts gebeld voor een verwijsbrief naar de KNO-arts, om eens naar Laura’s amandelen te laten kijken. Het zit me al zo lang dwars dat ze zo vaak zegt dat ze moe is; vandaar dat ik in juni ook met haar naar de huisarts ben geweest. Hij heeft toen gezegd dat ze “kissing tonsils” heeft, maar dat dat geen kwaad kan en dat ze er in principe ook niets aan doen, zeker omdat haar bloedwaardes goed waren. Een moeder van school werkt bij de KNO-poli en ik had het er met haar over dat Laura van die grote amandelen heeft en zo vaak moe is. Zij zei juist dat ze heel vaak zo’n kindjes op de poli hadden en dat ze daar wel degelijk de amandelen bij knippen. Doordat de amandelen zo groot zijn, kan het zijn dat ze, zeker als ze ligt, ’s nachts te weinig zuurstof binnen krijgt om goed uitgerust wakker te worden. Donderdag kunnen we bij de KNO-arts terecht. Tegen Bas zei ze: “Bas, ik ga naar de dokter, want mijn mallen zijn groot en daardoor ben ik moe” . ’s Middags kwamen oma Van Aerle, tante Maartje en Eline even op Bas en Laura passen, omdat ik naar de tandarts moest om een kies te laten trekken. Toen ik thuis kwam, zat Laura heel zielig te kijken en zei ze: “nou mag mama niet de hele dag eten…”Op 17 december moest ik na Bas zijn zwemles tot laat in de middag bij Jan Linders werken voor Stichting Kinderspel. Mark, Bas en Laura kwamen even kijken en zijn daarna bij oma Van Mierlo en bij tante Monique op bezoek geweest.
We zijn op 18 december op de fiets een “speurtocht” gaan doen. Bij allerlei monumentale panden moesten we dingen tellen of andere opdrachten doen. We zijn onderweg ook nog even bij opa en oma Van Aerle op bezoek geweest.
Op 19 december mocht ik, samen met Laura, een kerstpresentje ophalen van De LunchClub. Ze heeft heel nauwkeurig alle plakbandjes netjes van het papier gepeuterd, waar iedereen (ik ook) erg verbaasd over was, en toen alle plakband eraf was, scheurde ze alsnog het papier in heel veel stukjes . Er zat een “woontas” in, waar Laura heel blij mee was. Daar zit nu haar Playmobil in. Na school hebben we gezellig met zijn drietjes spelletjes gedaan.
Op 20 december heeft Laura het goed naar haar zin gehad bij de Peuterspeelzaal. Tussen de middag zijn we overgebleven met de LunchClub. Laura heeft rustig al haar boterhammetjes opgegeten, ook toen de andere kinderen al buiten aan het spelen was, is ze gezellig bij Anita binnen gebleven totdat ze haar broodtrommeltje helemaal leeg had. Toen de kleuters weer naar binnen gingen met Dore-Jan en Anita, gingen ze kerstliedjes zingen. Er mocht steeds een kindje naar voren komen en die zong dan een liedje voor de rest (ongeveer 30 kindjes). Laura stond heel knap in haar eentje een liedje te zingen: het was wel geen kerstliedje, maar “Zwarte Piet ging uit fietsen”, maar ze deed het toch maar mooi even ;-). Na school zijn we bij oma Van Aerle op bezoek geweest. Tante Maartje en Eline waren er ook. Bas, Laura en Eline hebben fijn geknutseld.
Laura en ik zijn op 21 december ’s morgens naar het wijkgebouw gegaan om alvast alles klaar te zetten voor de kerstmiddag van Kinderspel. ’s Middags hebben we eerst met zijn allen een kerstfilm gekeken en daarna waren er allerlei dingen die de kinderen konden doen: eierkoek versieren, een glittertattoo laten zetten, een kersthanger kleuren, kerstslingers maken, een kerstboom versieren en verkleed skilopen. Het was een erg gezellige middag. Toen we na afloop van de middag klaar warwen met opruimen, zijn we met Charlotte, Linda en Linda en hun kinderen naar Jan Linders gegaan om een krans die we gemaakt hadden van versierde kartonnen handjes af te geven, als bedankje voor de sponsoring van de afgelopen jaren.
Op 22 december ben ik ’s morgens met Laura naar de KNO-arts geweest. De arts heeft in haar oren en haar keel gekeken. Laura had zeker een indicatie vanwege haar vermoeidheid en de grootte van haar amandelen, maar het was geen harde indicatie; dat zijn apneu, slikproblemen en aanhoudende ontstekingen. Ze zijn terughoudender met opereren dan vroeger, omdat een operatie altijd een risico met zich mee brengt. Het zou kunnen dat ze eroverheen groeit, maar het kan met zulke grote amandelen ook zo zijn dat ze er later juist meer last van gaat krijgen. De arts vond het “interessant”. En dus hebben we een nieuwe afspraak in maart en dan kijkt hij nog eens hoe het er dan voor staat. We hebben thuis gezellig samen spelletjes gedaan en fruit gegeten. ’s Middags hebben we cakejes gebakken voor Bas zijn kerstdiner. Bas en Laura hebben zelf ook een paar cakejes versierd met “suikerstiften”. We hebben Bas naar school gebracht, daarna hebben Laura en ik samen thuis gegeten. Toen Mark thuis kwam van zijn werk, zijn we met zijn drietjes weer naar school gegaan, om naar het optreden van Bas te kijken. Hij speelde schaap in het kerstspel. Laura vond het erg leuk en voordat het kerstspel begon, heeft ze lekker over het podium rondgerend met nog wat andere kindjes. Thuis mochten ze nog hun eigen cakeje opeten en daarna moesten ze dan toch echt naar bed.
Laura heeft er weer een nieuw woordje bij, al weet ze (hopelijk) niet wat het betekent: ze keek me heel lief aan en zei: “mam, ik vind jou echt belachelijk”
